TOP-films
| Titel |
Recensies [BB] |
Titel |
Recensies
[RJ] |
|
| 1 |
Stanley
Kubrick: 2001,
A Space Odyssey |
Na
al die
jaren waarin de special effects tot ongekende hoogte zijn gestegen
geeft deze film nog steeds een gevoel van 'Wow!'. Het is een
Sience-Fiction film, maar met een sterk filosofische achtergrond. Voor
sommigen nog steeds moeilijk te begrijpen, voor anderen is dat
juist de grote kracht: na al die jaren blijft deze film boeien en
intrigeren. |
The Lord of the Rings Trilogy - Peter Jackson (productie van 1996 - 2004) | Het is misschien niet de 'beste' film ooit gemaakt, maar als je dit niks vindt, houd je niet van film. Dit is waar film voor is uitgevonden: een groots en meeslepend avontuur in een denkbeeldige wereld, met gevoel voor detail en een eindeloze hoeveelheid liefde en toewijding op het scherm gebracht... Er is zoveel te zien op het scherm dat je wel een keer of drie, vier nodig hebt om alles überhaupt een keertje te zien. Maar dat is dan weer moeilijk, omdat je zo in beslag wordt genomen door het verhaal en de acteurs. Het acteerwerk is werkelijk van de allerhoogste orde en volstrekt geloofwaardig. De acteurs houden op acteur te zijn en worden waarlijk de karakters die ze uitbeelden. Plan een dag vrij, trek de gordijnen dicht, houd een pot thee onder handbereik en kijk de drie delen allemaal achter elkaar, liefst de verlengde versies (meer in het binnenkort te verschijnen DVD-segment van deze site). Om Jules Deelder maar eens aan te halen: "Wie daar het oog droog bij houdt, is alle menselijks vreemd." |
| 2 |
Peter
Jackson: The Lord of the Rings trilogie |
Als
filmisch epos onovertroffen,
zowel door het grootse verhaal als door de special effects staat deze
filmtrilogie op eenzame hoogte. Iedere film draagt bij aan het totaal
en alleen samen vormen ze een samenhangend verhaal. |
Amadeus - Milos Forman (1986) | Als je met een film miljoenen mensen wereldwijd aan de klassieke muziek krijgt, heb je iets bijzonders gemaakt. En dat is Amadeus dan ook. Een prachtfilm over het leven van de meest geniale componist ooit, begeleid door zijn eigen muziek en met een verhaal over hoe dicht haat en bewondering bij elkaar kunnen liggen. Dichterlijke vrijheid is in ruime mate toegepast, maar de belangrijkste feiten zijn aan de gescheidenis ontleend. Boeiend van de eerste tot en met de laatste minuut en na het einde van de film is het onmogelijk om de aftiteling zomaar af te zetten. Je zou het idee krijgen dat Mozart zich posthuum beledigd zou voelen. |
| 3 |
Claude
Berri: L'eau des Collines: Jean de Florette + Manon des Sources |
Het
onderwerp van dit epos zal in de gemiddelde Amerikaanse serie hooguit
10 minuten duren. Die Fransen maken er een film van bijna 4 uur van...
Het zijn vooral de
sfeertekeningen die deze film z'n grote kracht geven. Traag ontwikkeld
zich het plot in een omgeving om van te watertanden:
onder de rook van Marseille rondom Aubagne. Als je maar geen 'Jean'
heet. Want voor hem en zijn gezinnetje is het een hel, veroorzaakt door
de kwaadaardige buren die op zijn land uit zijn. De wraak van zijn
dochter, Manon en de ultime wraak van het Lot zijn onderwerp van het
tweede deel waarin ons gevoel voor gerechtigheid bevredigd wordt. Of
toch niet...?. |
Jaws – Steven Spielberg (1976) |
Is er nog iemand die de filmmuziek van Jaws niet kent?
Die het niet in zijn hoofd hoort spelen als hij tot zijn middel in de
zee staat? Met Jaws vond Steven Spielberg eigenhandig de ‘summer
blockbuster’ uit: voor die tijd was het zomerseizoen in de
bioscoop
uitermate slap en werden er films uitgebracht waarvan de studio weinig
verwachtte. Na Jaws was dat radicaal veranderd en het zomerseizoen is
nog steeds de tijd dat grote, dure en spectaculaire films worden
uitgebracht – overigens vaak niet de allerbeste films. De grote kracht van deze film is dat je die haai in het eerste uur niet eens ziet, hoewel technische problemen daar de oorzaak van waren. De mechanische haai (Bruce, naar Spielbergs’ advocaat) wilde in het water niet zo goed werken… |
| 4 |
George
Lucas: Star Wars trilogie: deel 4, 5 en 6 |
Tsja,
wat moet
je hier nu nog over zeggen... Een shoot-out in de ruimte? Modern
sprookje? In ieder geval DE films waar de special effects een grote
boost door kregen. Grootse strijd tussen Goed en Kwaad gegoten in een
modern jasje. |
Alien – Ridley Scott (1979) | Eén van de beste, zo niet de allerbeste, horror-film allertijden. De trage opbouw, de ‘valse start’ met het eerste monster (dat al snel sterft), de meer dan schokkende introductie van het tweede, ‘echte’, monster, de sfeerbepalende soundtrack, het ijzersterke spel van de acteurs (anders dan bij de meeste horror-films nu eens geen onbekende teenagers, maar echte acteurs) en de huiveringwekkend scherpe regie zijn al voldoende om het stempel ‘meesterwerk’ op deze film te drukken, maar er is nog meer. Zo is er de niet-aflatende finale, de schitterende decors en natuurlijk het monster zelf, dat je bijna niet te zien krijgt. Tijdloos eng en onnoemelijk vaak geïmiteerd, maar nooit geëvenaard – hoewel deel 2 akelig dicht in de buurt komt. Voor kijkers met minder dan stalen zenuwen: let op de kat. Als je die in beeld hebt gehad, is de 'enge' scène nooit ver weg. |
| 5 |
Sergio Leone: Once Upon a Time in the West | Cowboyfilms
waren altijd wat suffig tot deze 'spagetti western' daar definitief een
einde aan maakte. Na deze film durfde niemand meer zomaar een western
te maken zonder daar heel goed over na te denken. En nadenken moet je
nog steeds! Prachtige muziek, fantastisch gefilmd en Henry Fonda in een
schurkenrol: wie had dat gedacht. Als je het droog houdt, mag je naar
de 'shrink'... |
||
| 6 |
Milos Forman: Amadeus | Muziek
als hoofdonderwerp in een film? De verteller van het verhaal de
aardsvijand van de hoofdfiguur? Als dat maar goed gaat... Je hoeft
niets te weten van Mozart om deze 'biopick' te genieten en de ongemeen
irritante Mozart te benijden. Of toch niet? |
||
| 7 |
William Friedkin: The French Connection: deel 1 en 2 | Politiefilms
zijn vaak zo wereldvreemd. De boef is altijd slecht en de 'cop' is
altijd goed (of heel dom...). In deze 'drugs-film' is de boef best wel
grappig en de politieman soms best wel onsympatiek (kan dat als Gene
Hackman 'm speelt...?). De achtervolging onder de subway is klassiek en
één van de beste uit de filmhistorie. |
||
| 8 |
Michael Mann: Heat | Als
ik een roversbende zo willen trainen, zou ik ze deze film zo vaak laten
zien dat ze 'm kunnen dromen. De bankroof is veruit één
van de beste uit de filmgeschiedenis en Al Pacino en Robert de Niro
zijn onovertroffen. |
||
| 9 |
Alan Parker: Mississippi Burning | Als
je al niets geloofde van het menslievende karakter van het zuiden van
Amerika geeft deze film je geen hoop op andere gedachten. Een
aangrijpende aanklacht tegen het blinde racisme en tevens een
ijzersterke politiefilm. |