GESCHIEDENIS

Er is niet veel geschreven over rosé als aparte wijn.

Wel is bekend dat Claret, de Bordeaux die in Engeland erg populair was in de 17^e eeuw, alcoholarm en licht van kleur was. Maar de manier van wijn maken is in de 18^e eeuw veranderd. Er werd meer witte wijn gemaakt door de populariteit van Riesling. Cabernet Sauvignon werd populair en men liet de pulp langer gisten waardoor vollere wijnen ontstonden.

Anjou is bekend geworden als roségebied in de vorige eeuw. In het hele Loire gebied  werd  traditioneel rosé gemaakt. Op dit moment is rosé gelukkig weer “IN”.

 
THEORIE

In principe wordt rosé gemaakt van rode druiven. Het is verboden om rode en witte wijn te vermengen, behalve tijdens het bereidingsproces van Champagne. In de meeste gevallen laat men de schillen een korte tijd bij de most. Als er voldoende kleur aan zit worden de schillen eruit gehaald. Na persing van de schillen wordt dit weer toegevoegd aan de gistende massa. Fermentatie gaat dus verder zonder schillen. Er wordt ook rosé gemaakt van druiven die van nature weinig kleur hebben.  Een andere methode is zeer krachtig persen van rode druiven waardoor het sap al roze is. Gevaar hiervan is dat er snel veel tannine in de wijn komt. In Duitsland wordt een techniek gebruikt die Rotling wordt genoemd. Men mengt witte en rode druiven, kneust deze en laat de fermentatie volgen.

Van elke rode druif kan rosé gemaakt worden. Het karakter van de rosé wordt natuurlijk bepaald door het karakter van de rode druif.

Het is leuk om te zien dat er vooral in de oude wereld rosé wordt gemaakt. Er wordt wel gemaakt in de Nieuwe Wereld landen, maar het lukt ze niet goed om een mooie wijn te maken. Er is geen traditie met rosé, in Europa wel.

 

Gebruikte boeken:

Drankenkennis Deel 1 - Wijnkennis voor het SVH Wijncertificaat

Wijn van André Dominé