War of the Worlds

Titel	Recensies
War of the Worlds	Productie         2004 Categorie         Zomerfilm Regisseur         Steven Spielberg Met                 Tom Cruise, Dakota Fanning, Miranda Otto
	Pffff! Beangstigende film, dit. Paramount (de studio) heeft er goed aan gedaan om plaatjes van de aliens en hun machinerie uit de trailers te houden; op deze manier deel je de ervaring met de hoofdpersonen uit de film. En die ervaring is: Gotsakker! Ze zijn overweldigend genoeg om niet te kijken, en te fascinerend om niet te kijken. Spielberg heeft een ongelofelijk talent om beelden te creren die we allemaal zouden willen zien, zoals dinos, aliens en ruimteschepen die we als mensheid niet zelf hebben ontworpen. Tegelijkertijd kan hij die beelden zo volproppen met ideen dat je je vanzelf gaat afvragen wat je nu eigenlijk betekent, op een kosmische schaal. Niets, dus. Zoals de eerste holenmens zich besefte toen hij doorhad dat al die vrolijke lichtpuntjes aan de nachtelijke hemel niets anders waren dan zonnen, maar dan heel ver weg. En bij zichzelf dacht: Gotsakker! Deze film deed me op drie momenten aan 11 september denken: bij het overzicht van Manhattan zonder WTC, bij hoofdrolspeler Tom Cruise, die helemaal grijs ziet omdat hij met as is overdekt (onder andere afkomstig van dode mensen), en bij een beeld van rijen pamfletten waarop een missing person wordt gezocht. Zulke beelden brengen een film wel heel dicht bij de werkelijkheid. Heel sterk vond ik de focus op de hoofdpersonen. Op een zeker moment komt het leger in beeld en wordt er gevochten tegen de aliens, maar het voltrekt zich buiten ons blikveld. We blijven de hoofdpersonen volgen en zijn deelgenoot van hun lotgevallen. Met name een lange scne in een kelder is heel erg spannend (en doet denken aan een soortgelijke scne in Jurassic Park), en typisch Spielberg.  De visuele effecten zijn de beste die ik het afgelopen jaar heb gezien  onvoorstelbaar goed, echt en huiveringwekkend. Een straal die mensen in enkele seconden omzet tot een hoop as, waarbij alleen de kleding overleeft... De geluidseffecten zijn ook bijzonder doeltreffend en van een geheel andere orde dan in Spielbergs eigen Close Encounters.  Kortom: Spielberg heeft weer eens een film met aliens gemaakt, maar nu eens niet van het vriendelijke ET-type. Dit is een sombere film, met een eerste anderhalf uur dat genadeloos om zich heen slaat, om in het laatste half uur enigszins af te zwakken en een wat rustiger tempo te kiezen. Het eind is trouw aan het boek van H.G. Wells (uit de negentiende eeuw) en is ook eigenlijk het enig denkbare einde.  Topvermaak in een echte zomerpopcornfilm, van een regisseur die iets van zijn oude flair terug heeft gevonden en met twee verschrikkelijk goede acteurs (Cruise en Fanning), wat wil je meer?* * Nou, eigenlijk zou ik wel willen dat het gemiddelde publiek iets intelligenter was, en niet na anderhalf uur film vraagt wie de aliens nu eigenlijk zijn. Misschien de volgende keer toch iets minder aandacht schenken aan je zakje chips? [RJ]
	Ik kan me niet herinneren dat ik het oorspronkelijke boek van H.G. Welles ooit heb gelezen. Kennelijk is er al zoveel over gesproken, dat de inhoud en de plot van het verhaal bij veel mensen, en dus ook bij mij, wel bekend is. Naar mijn gevoel volgt de film aardig het oorspronkelijke verhaal. Aan niets is eigenlijk te merken dat het verhaal uit 1898 stamt. Alleen het einde is niet helemaal van deze tijd. Geen grootschalige climax met grootse vechtscènes en een glorieuze winnaar (WIJ natuurlijk,,,). Hoewel het een volledig Amerikaans verhaal is met de grote Amerikaanse regisseur Steven Spielberg en producer Tom Cruise, is het geen moralistisch Amerikaans verhaal geworden. De moraal is in ieder geval niet overheersend in beeld. Mogelijk dat dat komt door het einde, onverwacht voor diegenen die het verhaal niet kennen. Al met al een verdienstelijke film die echter de groot opgeklopte verwachtingen niet helemaal waarmaakt. [BB]