Vet Hard

Titel	Recensies
Vet Hard	Productie    2004 Categorie    Actie van de Koude Grond Regisseur    Tim Oliehoek Met            Jack Wouterse, Kurt Rogiers
	De laatste Nederlandse film die ik in de bioscoop heb gezien was Spetters, uit 1980. Hoog tijd voor een hernieuwde kennismaking met de vaderlandsche cinema, waarover zich bij mij in de loop der jaren een forse stapel vooroordelen heeft opgebouwd. Nederlandse film? Dat is het altijd net niet. Het blijft toch een beetje amateurtoneel met camera, steevast voorzien van een snufje treurig tietengezwaai. En anders gaat het wel over 40-45. Het kan ook bijna niet anders, als je hier voor pakweg 1 miljoen euro een film moet draaien, alles er op en er aan. Met alle respect, maar anderhalf uur lang een husje onderduikers in een bezemkast filmen kost minder dan één achtervolgingsscène uit de gemiddelde Hollywood B-film. Nu is er dan Vet Hard, een actie-komedie van Nederlandsche bodem, tot stand gekomen met de hulp van talloze sponsors en twee hoofdsponsors, wier logo dan ook bijna in geen enkel shot ontbreekt. Vet Hard gaat over kleine crimineel en snackbarhouder Bennie, die na een mislukte ramkraak de bak in draait en daar na vijf jaar en acht maanden weer uit komt. Hij heeft zich voorgenomen zich nooit meer met misdaad bezig te houden. Maar als hij er achter komt dat zijn pleegvader in het ziekenhuis ligt en nog maar enkele weken te leven heeft, gaat hij op zoek naar geld voor een donorlever. Zijn pleegvader blijkt bovendien nog een echte zoon te hebben, een necrofiele serieverkrachter die in Luik (België) in de gevangenis zit. Na diens bevrijding volgt een bankroof waarbij van alles mis gaat, ze raken hun laatste geld kwijt bij een verkochte bokswedstrijd en zien zich uiteindelijk gedwongen mee te doen aan een enorme geldroof - die natuurlijk ook niet zonder problemen verloopt. Daarmee hebben we het verhaal wel gehad. Blijven de actie en de grappen over. Over de actie kan ik kort zijn: die deugt behoorlijk. Op de eerste achtervolgingsscène na, die rommelig oogt en onlogisch in elkaar zit, wordt de trukendoos op verantwoorde wijze opengetrokken. Vooral de scènes met een transportvliegtuig dat wel van Schiphol opstijgt maar niet erg hoog komt, zijn leuk en spannend. Over de grappen kan ik ook heel kort zijn: die deugen niet. Op een enkele grap na vind ik het allemaal nogal gezocht en, wat erger is, immoreel. Vrouwonvriendelijk is ook een woord dat te binnen schiet, hoewel de meeste mannen ook het een en ander te verduren krijgen. Maar de meeste grappen hier vind ik van een ziekelijk aggressieve soort. Niet leuk op een pijnlijke manier. Een mooi voorbeeld is het karakter Vuk, een slavisch neefje van bendeleider Milo. Hij wordt voorgesteld als 'Voek', maar wordt gedurende de rest van de film uiteraard Fuck genoemd. Zijn karakter dient geen enkel ander doel dan voortdurend klappen krijgen van Bennie. Broodroosters, brandblussers, vuisten, niets blijft hem bespaard. Toch blijft hij in Bennie's snackbar aan de electriciteit werken, en ja hoor, natuurlijk valt de stroom uit. Die zagen we enkele kilometers film van tevoren aan komen. Ergerniswekkend zijn ook de ontelbare gastrolletjes die door BNers worden vervuld. Hou daar toch eens mee op! Het haalt je volledig uit de film als het zoveelste televisie-hoofd opduikt voor een uiterst amateuristisch gespeeld rolletje. Eén uitzondering: de cameo van Jac Goderie en René Mioch - die was wèl leuk. [RJ]
	Ook de Nederlandse film moest er een keer aan geloven. 'Vet Hard' is een aaneenschakeling van harde grappen, onmogelijke situaties en een verhaal dat niet al te serieus moet worden genomen. Soms is overdrijven best wel leuk. Als een personage geplet wordt door een neerstortende ambulance is het eigenlijk onmogelijk dat deze het overleeft. In 'Vet Hard' kan dat dus wel en nog veel meer van dat onmogelijks, waardoor het iets weg heeft van een tekenfilm. Daar is het echter weer niet absurd genoeg voor. De grappen zijn hard en grof en soms leuk, maar dat kan de film niet redden. Flut. [BB]