Troy
Titel |
Recensies |
Troy |
Productie
: 2004 Categorie : ouderwetsch spektakel Regisseur : Wolfgang Petersen (Das Boot, The Perfect Storm) Met : Brad Pitt, Eric Bana, Orlando Bloom, Peter O’Toole, Diane Kruger |
|
Na het
succes van Gladiator kon het niet uitblijven: spektakelfilms over de
klassieke oudheid zijn weer helemaal hip, in Hollywood. En je kunt het
veel slechter treffen dan Troy. De film is ‘geïnspireerd
door
Homerus’ en volgt dus zeker niet letterlijk de mythe die we uit
de
Ilias kennen.
Scriptschrijver David Benioff heeft er voor gekozen de rol van het
pantheon
(de verzamelde Griekse goden) tot het absolute minimum te beperken en
de legende terug te brengen naar menselijke proporties. Naar mijn smaak
een goede keuze, omdat het verhaal nu vlotter kan worden verteld, omdat
het aantal personages fors kon worden teruggebracht. De helden lijken
nu uit eigen motivatie te handelen, in plaats van te worden gestuurd
door
de Goden op de berg Olympus. Dat maakt het voor de kijker makkelijker
om
emotioneel te investeren in de personages, maar tegelijkertijd is er
geen
sprake van Goed of Kwaad. Beide partijen maken zich schuldig aan
machinaties,
beide partijen gaan slechts voor de eigen eer en glorie en dat maakt
het
weer moeilijker om emotioneel betrokken te raken. Het verhaal begint bij de verwoede pogingen van Koning Agamemnon om de verschillende stammen tot één Grieks volk te smeden, uiteraard onder zijn heerschappij. De laatste stam die zich verzet stelt voor aanvang van de strijd een compromis voor: waarom honderden mannen laten sneuvelen? Waarom niet de beste krijger van elke zijde tegen elkaar laten vechten en de winnaar tot heerser uitroepen? Agamemnon stemt in en verzoekt de opponent zijn beste man te roepen. Dit blijkt een reus van een vent te zijn met de naam Boagrios. Als Agamemnon op zijn beurt om Achilles (Brad Pitt) roept komt die niet opdagen. De eerste tekenen van de minachting die Achilles heeft voor de koning die hij niet als de zijne beschouwt. Achilles wordt allerijl gehaald en rekent op achteloze wijze, met één haal van zijn zwaard, af met Boagrias. De Grieken zijn nu allen verenigd onder Agamemnon, die zich Koning der Koningen mag noemen. Allen? Nee, want Troje blijft onafhankelijk onder Koning Priamus, die zijn beide zoons (Hector en Paris) heeft gestuurd naar Menelaos, de broer van Agamemnon, teneinde vrede te sluiten en verder bloedvergieten te voorkomen. Dat lukt, maar tegelijkertijd wordt Paris verliefd op Helena, de vrouw van Menelaos. Uiteindelijk gaat zij met hem mee naar Troje. Dat betekent uiteraard het einde van de prille vredesakkoorden, maar het is meer: Agamenon heeft nu eindelijk de reden om Troje te lijf te gaan. Hij verzamelt al zijn troepen en steekt de Egeïsche Zee over. Daarmee is Helena ‘het gezicht dat duizend schepen deed afvaren’. De massale gevechten die volgen zijn intens en worden wonderschoon in beeld gebracht, met grote dank aan Lord of the Rings, zonder welke productie deze scenes niet mogelijk zouden zijn geweest. Ook de één-op-één gevechten worden spannend en adembenemend gepresenteerd, met prachtige choreografie en gevechtshandelingen. Als hoogtepunt geldt het gevecht tussen Achilles en Hector, de legendarische krijgers die als besten van hun tijd werden beschouwd. Aangenomen dat iedereen het verhaal van Troje kent behoeft hier niet te worden uitgelegd hoe het eindigt, hoewel er aan kan worden toegevoegd dat de film, die ten slotte de titel ‘Troy’ heeft, niet minder over het Paard van Troje kon gaan. [RJ] |
|
Griekse mythologie
is nooit mijn sterkste kant geweest. Het is ook al zo lang geleden...
Na het zien van Troy heb ik wel het gevoel dat ik dat stuk van de
mythologie beter begrijp, temninste de Amerikaanse versie ervan.
Prachtige beelden, maar ik kan bijna niet geloven dat Achilles
zo’n
aperte rotzak is geweest. Diepgang is er wel, maar verder van enkele
centimeters is het niet.
Het is in ieder geval niet zo diep als de film lang is. De baanbrekende effecten en ideeën uit Lord of the Rings zijn goed ingeprent door de regiseur, producer en andere beslissers. Stel je niet te veel eisen aan de waarheidsgetrouwheid en uitdiepen van karakters is Troy een zeer goed te pruimen film. [BB] |