Spider-Man 2

Titel	Recensies
Spider-Man 2	Productie         : 2004 Categorie         : Striphelden Regisseur         : Sam Raimi Met                  : Tobey Maguire, Kirsten Dunst, Alfred Molina
	Tja. Als deel 1 op zijn sloffen 821 miljoen dollar binnensleept, kan deel 2 nooit lang uitblijven. Jammer genoeg zie je dan vaak dat hebzucht de creativiteit overschaduwt en dat alles wat deel 1 zo leuk maakte schaamteloos wordt herhaald. Vaak komt er ook een andere regisseur in de stoel te zitten, eentje die het vak nog moet leren. Gelukkig is dat voor Spider-Man 2 allemaal niet waar: dezelfde cast met enkele nieuwe karakters, dezelfde regisseur, en een stel scriptschrijvers die Spinneman’s karakter helemaal in de vingers hebben. Deze keer komt Spidey te staan tegenover Doc Octopus, een geniale geleerde die, in een poging de wereld goedkope en eindeloos recyclebare energie te geven, zijn ruggenmerg onvrijwillig heeft laten fuseren met vier over intelligentie beschikkende tentakels. (Uh-huh, daar moet je even overheen stappen, maar dat is met elke striphelden-film). Hij wil zijn mislukte experiment nog een keer herhalen, maar daar heeft hij geld voor nodig en dus gaat hij banken beroven. Spider-Man is de enige die hem kan stoppen. Of niet? Ondertussen zit Harry, de zoon van Norman Osborn, (die in het vorige deel door Spider-Man is gedood) te broeden op wraak, en gaat Peter Parker’s (Spidey’s alter-ego) grote liefde Mary Jane Watson met een andere man trouwen. Hij verliest zijn baantje als pizza-koerier en als free-lance fotograaf, hij dreigt uit zijn kamer te worden gezet en als klap op de vuurpijl laten zijn superkrachten hem bij tijd en wijle in de steek. Kortom: het is niet leuk om Spider-Man te zijn en op zeker moment gooit Parker er dan ook het bijltje bij neer om maar eens van zijn eigen leven te gaan genieten. Juist die innerlijke twijfel maakte Spinneman altijd tot de leukste stripheld en die is treffend naar het doek vertaald. Je moet wel van films over striphelden houden, maar dit is één van de beste films van het jaar. De effecten zijn voor het grootste deel adembenemend – en soms ook verbluffend slecht, vreemd genoeg – het tempo is moordend, de actiescènes spannend en de toon is humoristisch. Tot zover alles normaal, zou je zeggen. De grootste verrassing zit hem in feit dat juist de scènes zonder Spider-Man zo pakkend zijn. Peter Parker wordt zo goed neergezet door Maguire, dat deze scènes met een mindere acteur zouden aanvoelen als opvulling, als een manier om van actie naar actie te slingeren. Hier zijn de actie-scènes zelf bijna een onderbreking van het verhaal en dat is geen geringe prestatie. Je kunt zelfs spreken van enige psychologische diepgang, in scènes waar emoties de vrije hand krijgen en waarachtig aanvoelen. Wat nu? Echte emoties en diepgang in een Hollywood blockbuster??? Het moet niet veel gekker worden! Doc Ock is een prima schurk, die door Molina met een zekere tragiek wordt gespeeld. Ik moet er niet aan denken hoeveel werk er is gaan zitten in het geloofwaardig uitbeelden van zijn tentakels, maar dat is niet het belangrijkste aspect. Net als Spider-Man heeft Doc Ock zo zijn twijfels over zichzelf. Hij is weliswaar veel meedogenlozer dan Spidey, maar ook hij is wat hij is tegen wil en dank. Hij komt daardoor veel waarachtiger over dan de ‘Green Goblin’ uit het eerste deel, die achteraf gezien wel heel erg over de top was. Maar als die in het onvermijdelijke deel 3 geen nieuwe kans krijgt om Spider-Man te verslaan, eet ik mijn schoenen op. Beloofd! [RJ]
	Van de oude stripboeken van Spider-Man kan ik me herinneren dat Spider-Man alsmaar tegen zichzelf aan het praten was. Dat gaf altijd een dubbel beeld van de persoon Spider-Man/Peter Parker. In deze film hebben ze die tweespalt goed in beeld gebracht en krijgt de film een zekere diepgang, wat erg bijzonder is voor een dergelijke 'supermannenfilm'. Naast de bijzonder fraaie actiescenes doen de rustigere momenten in de film absoluut geen afbreuk aan het geheel. In tegendeel zelfs. De actie krijgt er meer nadruk van. De humor is verfrissend en zeker niet van stripboekengehalte. Al met al een bijzondere balans tussen actie en diepgang, knokken en humor, roeping en romantiek! [BB]