Kingdom of Heaven

Titel	Recensies
Kingdom of Heaven	Productie    2005 Categorie    Net te laat Regie          Ridley Scott Met            Orlando Bloom, Eva Green
	Tja. Je zult maar filmregisseur zijn en je geliefde project, een herosch drama over de Kruistochten, na 15 jaar (!) voorbereiding eindelijk gaan verfilmen. Want in die situatie bevond Ridley Scott zich toen het filmen voor Kingdom of Heaven een aanvang nam. Ik kan me niet anders voorstellen dan dat de man nachtmerries heeft gehad toen The Lord of the Rings: The Return of the King uitkwam. Zelden hebben twee zulke dure producties zo verschrikkelijk veel op elkaar geleken: 1.    een belegerde stad 2.    belegeringstorens 3.    zwaardgevechten 4.    véél ruiters 5.    katapulten 6.    boogschutters 7.    Orlando Bloom 8.    massale veldslagen Peter Jackson kwam december 2003 met The Return of the King, en nu komt Ridley Scott er achteraan met Kingdom of Heaven. Het is niet eerlijk om beide films te vergelijken, of de laatste een imitatie van de eerste te noemen. De productietijd lag zo ongeveer parallel en dus kan niemand iets worden verweten. Het is zaak om naar Kingdom of Heaven te kijken en de film op zijn eigen merites te beoordelen, hoezeer de vergelijkingen zich ook opdringen. Kingdom of Heaven is een geslaagde film als je kijkt naar productie, regie, acteerwerk en verhaal. Orlando Bloom speelt Balian, een smid die zijn vrouw en kind verliest, en daardoor zijn geloof in God kwijtraakt. Wanneer zijn vader terugkeert uit Jeruzalem en komt vertellen dat hij opnieuw op kruistocht gaat, besluit hij mee te gaan om te boeten voor zijn zonden. Hij komt echter terecht in een door politieke spelletjes geregeerde wereld, waarin sommige Christenen een rol spelen waarop we nog steeds niet trots hoeven te zijn. In deze Kruistochten ligt de sleutel van de haat die fanatieke moslims hebben tegen het westen, reden te meer waarom ik het maken van deze film bewonder. Als er ooit een tijd is geweest waarin die eeuwenoude twist weer actueel is geworden Balian erft door het sterven van zijn vader diens ridders en landgoed, en probeert daar het beste van te maken. Overheersend in zijn gedachten is de gelijkheid van alle mensen, een soort humanisme waarvan ik me afvraag of het toen al bestond, maar waarvan de wereld vandaag de dag veel meer nodig heeft. Scott legt bij de leider van de moslims meer van dit soort humanisme neer dan bij de Christelijke leiders, en laat zelfs één van de Christenen de uitspraak doen dat het uiteindelijk toch allemaal om bezit was te doen. Misschien slaat hij een beetje door naar de politiek correcte kant, maar hij heeft wel een punt. Historisch is het allemaal niet, overigens. Aan het eind van de film wordt zelfs toegegeven dat een en ander is aangepast om een beter verhaal op film te hebben. Daar zit ik niet zo mee. Ik ga naar de film om naar de film te gaan, en ik leen een boek uit de bibliotheek om de historie na te pluizen. Al met al is Kingdom Of Heaven een stuk gedegen vakwerk, en heel geen slechte film (al had het hier en daar wel een stukje sneller gekund), maar jammer genoeg blijft hij overschaduwd door die andere belegeringsfilm met Orlando Bloom, The Lord of the Rings. Het is dezelfde wow beleving, maar je hebt het al een keer gezien. En in een beter verhaal. [RJ]
	Die heilige gedrevenheid van de kruistochten heb ik nooit zo kunnen begrijpen. Ik heb niets met die geschiedenis, maar misschien als ik me erin verdiep dat het wel gaat leven. Een Amerikaanse film is niet echt de juiste manier om met die geschiedenis bekend te raken. De balans tussen Christendom en Islam is wel goed gevonden: er zijn aan beide kanten goeien en kwaaien, edelen en rotzakken. Tussen de strijdende partijen is een redelijke eerbied voor de vijand, wat zich uit in respect voor de ander. Helaas slaat bij mij de vonk niet over en blijft het een rommelige film met een wazig verhaal dat meer een opstapeling is van gejatte beelden uit The Lord of the Rings en andere epische spectakelfilms. En daarvoor hoeft het niet voor mij [BB]